Σκολίωση ονομάζεται η πλάγια απόκλιση της σπονδυλικής στήλης προς τα αριστερά ή δεξιά.Εμφανίζεται ήδη από νεαρή ηλικία (βρεφική εως εφηβική).Είναι αρκετά συχνή πάθηση κυρίως στις ανεπτυγμένες χώρες.Άτομα με υψηλό ανάστημα και χαμηλό σωματικό βάρος είναι πιο πιθανό να παρουσιάζουν σκολίωση.Η ακριβής αιτιολογία της πάθησης είναι άγνωστη.Η κληρονομικότητα θεωρείται ότι παίζει σημαντικό ρόλο καθότι παρατηρείται συχνά σε οικογένειες και διδύμους.Οι θεωρίες που ενοχοποιούν τις βαριές σχολικές τσάντες και την κακή στάση σώματος στο γράψιμο ή τον υπολογιστή ως αίτια σκολίωσης είναι αβάσιμες.Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να αποφεύγουμε τις βαριές τσάντες και την κακή στάση σώματος διότι δημιουργούν άλλου είδους μυοσκελετικά προβλήματα.
Η σκολίωση ταξινομείται σε δύο κατηγορίες:
1. Οργανική/Πρωτοπαθής
- Ιδιοπαθής σκολίωση (80% των περιπτώσεων)
- Βρεφική/Νηπιακή (0-3 ετών)
- Παιδική (4-10 ετών)
- Εφηβική (άνω των 11 ετών)
- Συγγενής σκολίωση (ανωμαλίες των σπονδύλων)
- Νευρομυϊκή σκολίωση (οφειλόμενη σε νευροπάθειες και μυοπάθειες)
- Σκολίωση από σύνδρομα (πχ. Νευροϊνωμάτωση,Marfan,κτλ)
- Μετά από κατάγματα,εγκαύματα,στραβισμό,νεοπλάσματα,συγγενή καρδιοπάθεια,κτλ
2. Λειτουργική/Δευτεροπαθής
- Αντιρροπιστική (λόγω διαφοράς μήκους των κάτω άκρων)
- Ανταλγική (σε δισκοκήλη,δισκίτιδα,κτλ
Όλα τα παιδία,από μωρά μέχρι την εφηβεία,πρέπει να εξετάζονται από ορθοπεδικό για σκολίωση.Το παιδί εξετάζεται πρώτα κλινικά σε όρθια θέση και σε θέση επίκυψης και γίνονται μετρήσεις οπότε αν παρατηρηθεί κάποια παραμόρφωση τότε διεξάγεται ακτινογραφία σπονδυλικής στήλης όπου επιβεβαιώνεται η πάθηση.
Πέρα από την παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης που μπορεί να είναι εμφανής με το μάτι,ο ασθενής δεν εμφανίζει κάποιο άλλο σύμπτωμα (εκτός αν υπάρχει υποκείμενο νόσημα όπως αναφέρθηκε παραπάνω).
Η εξέλιξη της πάθησης εξαρτάται από κάποιους παράγοντες:
- Ηλικία εμφάνισης (όσο μικρότερη τόσο καλύτερη πρόγνωση)
- Το φύλο (χειρότερη πρόγνωση για τα κορίτσια)
- Την ίδια τη φύση,το είδος και τη βαρύτητα της παραμόρφωσης.
Η αντιμετώπιση της σκολίωσης εξαρτάται από τον βαθμό της παραμόρφωσης.
- Για μικρές παραμορφώσεις συνιστάται κινησιοθεραπεία και συχνή παρακολούθηση.
- Για μεγαλύτερες παραμορφώσεις χρησιμοποιούνται ορθοπεδικοί κηδεμόνες (ειδικοί νάρθηκες).
- Για πολύ μεγαλες παραμορφώσεις συνίσταται η χειρουργική πλέον θεραπεία
Έφη Τόγια, Ιατρός
(συνεργάτιδα του παραρτήματος Αχαρνών της Ε.Α.Ε)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου