«Μετά την κλινική παρατήρηση ότι καρκινοπαθείς που κάπνιζαν μαριχουάνα πριν την εφαρμογή αντικαρκινικής χημειοθεραπείας δεν εμφάνιζαν ναυτία ή εμέτους (ή εμφάνιζαν μειωμένα) δοκιμάστηκε η από του στόματος χορήγηση Δ-9-Τετραϋδροκανναβινόλης (Δ-9-THC) αντί για τα συνήθη αντιεμετικά. Η Δ-9-THC αποτελεί το πιο δραστικό από τα συστατικά του χασίς και εδώ γίνεται σύντομη αναφορά των ιδιοτήτων της. Τα αποτελέσματα από τις δημοσιεύσεις σε 9 εργασίες κατά τις οποίες χορηγήθηκε Δ-9-THC σε 423 αρρώστους εκτίθενται συνοπτικά, καθώς και οι παρενέργειες που εμφανίστηκαν. Τα αποτελέσματα είναι κατ’ αρχήν ενθαρρυντικά γιατί το αντιεμετικό αποτέλεσμα χαρακτηρίζεται σαν ευνοϊκό, όμως η συμμετοχή και άλλων παραγόντων στο αντανακλαστικό των εμέτων από κυτταροστατικά καθώς και η φύση και οι παρενέργειες του φαρμάκου επιβάλλουν την ευρύτερη διερεύνηση της Δ-9-THC σε καρκινοπαθείς υπό χημειοθεραπεία. Ακόμα, στο άρθρο αυτό αναφέρεται η κυτταροστατική δράση της Δ-9-THC σε πειραματικούς καρκίνους in vitro και in vivo. Αναφέρεται όμως και η πιθανή καρκινογενετική δράση ουσιών που παράγονται κατά το κάπνισμα χασίς, όπως διαπιστώθηκε κατά τη χορήγηση τέτοιων καταλοίπων σε νεογέννητα ποντίκια. Η χρήσης της ινδικής κάνναβης και των προϊόντων της αποτελούν κύρια ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα. Δεν παύει όμως η κάνναβη να αποτελεί και μια ουσία με σημαντικό ιατρικό ενδιαφέρον. Η έκταση του κοινωνικού σκέλους του προβλήματος καταφαίνεται από τις υπάρχουσες τεκμηριωμένες πληροφορίες: μόνο στις ΗΠΑ, 42.000.000 άτομα καπνίζουν μαριχουάνα, ενώ σε πολλές κρατικές και διεθνείς επιτροπές, κι ανάμεσά τους ο ίδιος ο ΟΗΕ, απασχολούνται με τη μελέτη του προβλήματος. Η έκταση της συνήθειας αυτής, η ανάλυση των αιτιών από πολλές και διαφορετικές σκοπιές και ο προγραμματισμός μέσων και μεθόδων για την αντιμετώπιση αποτελούν το αντικείμενο του ενδιαφέροντος των επιτροπών αυτών.»
Στο άρθρο αυτό ανασκοπούνται (1982) μερικές από τις σύγχρονες γνώσεις σχετικές με την κάνναβη που αναφέρονται, κατά το δεύτερο σκέλος τους, στον καρκίνο. Συγκεκριμένα στεκόμαστε στις πιθανολογούμενες καρκινογόνες δράσεις του χασίς, στις ερευνούμενες κυτταροστατικές ιδιότητες δραστικών συστατικών του χασίς και στη χρησιμοποίηση του κύριου συστατικού του χασίς της δέλτα -9- τετραϋδροκανναβινόλης (Δ-9-THC) σαν αντιεμετικού για τον έλεγχο των εμέτων που προκαλούνται από τη χημειοθεραπεία.
Τριανταπέντε χρόνια (35) χρόνια μετά και με αφορμή την ευρεία συζήτηση για την ιατρική χρήση της κάνναβης, κατ’ εξοχήν στον ημερήσιο τύπο π.χ. 23/9/2017 σελ. 18 στην εφημερίδα «Καθημερινή» κ.α επισημαίνεται ότι, στη χώρα μας η καλλιέργεια της κάνναβης ήταν ελεύθερη μέχρι που απαγορεύτηκε.
Τον περασμένο χρόνο και μετά τη νομική αποποινικοποίηση της βιομηχανικής κάνναβης και τη χορήγηση άδειας προς καλλιέργεια, συγχρόνως με την απόφαση των συναρμοδίων Υπουργείων Υγείας και Δικαιοσύνης, οι δραστικές ουσίες της κάνναβης μεταφέρθηκαν από την κατηγορία Α του νόμου περί ναρκωτικών στην κατηγορία Β και άρχισε ή συζήτηση περί ελευθέρας χρήσης για θεραπεία νοσηρών καταστάσεων και όχι μόνο.
Σύμφωνα πάντοτε με τις προσιτές δημοσιογραφικές πληροφορίες, προετοιμάζεται το θεσμικό πλαίσιο και οι σχετικοί όροι και προϋποθέσεις κυκλοφορίας της.
Όπως και παλαιότερα είχε αναφερθεί, η δραστική ουσία της κάνναβης η κανναβιδιόλη, έτσι και σήμερα αποτελεί το κατ’ εξοχήν θέμα ιατρικής ή άλλης μελέτης και συζήτησης, όπως φάνηκε και την Κυριακή 5/11/2017 από το κανάλι της Βουλής.
Προβήκαμε σε μια σύντομη και σύγχρονη παραπέρα διερεύνηση της ιατρικής βιβλιογραφίας και διαπιστώνεται ότι υπάρχει ικανός αριθμός μελετών για τη χρήση της κάνναβης, μόνης ή σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα μεταξύ άλλων και για διάφορες μορφές καρκίνων.
Σε ένα ιστότοπο την 1/11/2017 προβάλλονται ερευνητικά δεδομένα σχετικά με την κάνναβη και τον καρκίνο από την Αμερική, όπως δημοσιεύτηκαν από το εθνικό ινστιτούτο καρκίνου (NCI). Τα αποτελέσματα της παραπάνω μελέτης επισημαίνουν τα πλεονεκτήματα των δραστικών συστατικών της κάνναβης στην αντιμετώπιση παρενεργειών κατά τη διάρκεια αντινεοπλασματικών–αντικαρκινικών θεραπειών, όπως ο έμετος και η ναυτία, η ανακούφιση από τον πόνο, η βελτίωση του ύπνου και της όρεξης και η αντιμετώπιση της σπαστικότητας σε νοσήματα του νευρικού συστήματος.
Όμως οι in vitro (ερευνητικές) μελέτες όσον αφορά την αντικαρκινική δράση των κανναβινοειδών π.χ σε επίμυες, σε παθήσεις του εντέρου, σε καρκίνο ήπατος, ενδοκρανιακού γλοιώματος, ca μαστού κ.α νεοπλασίες, είναι σε φάση μη παροχής επαρκών θετικών και προς αξιολόγηση πληροφοριών, γι’ αυτό θεωρούμε ότι η όποια συζήτηση μέχρι σήμερα, αποτελεί αποκλειστικό και αναφαίρετο δικαίωμα, μόνο των ειδικών επιστημόνων ερευνητών και των κλινικών ογκολόγων, φαρμακολόγων, αναισθησιολόγων και όσων εκτός της καθ’ αυτό εξειδίκευσής των, ασχολούνται συστηματικά την αντιμετώπιση του πόνου.
Τα προϊόντα της κάνναβης έχουν δοκιμαστεί και σε πολλές άλλες περιπτώσεις σωματικών νοσηρών καταστάσεων χωρίς ενδείξεις θετικής ανταπόκρισης, είτε ως μοναδικό «φαρμακευτικό προϊόν», είτε συνδυαζόμενα με άλλες ουσίες.
Όσον αφορά την Ελληνική πραγματικότητα από την διερεύνηση μονογραφιών σχετικών με την αντιμετώπιση του πόνου και συνοδών αιτιάσεων, από τις εκδόσεις του εθνικού συνταγολογίου, τις αντίστοιχες συνοπτικές εκδόσεις που περιέχουν όλα τα κυκλοφορούντα φάρμακα, δεν ανευρέθηκαν αναφορές περί ύπαρξης φαρμακοτεχνικών μορφών ινδικής κάνναβης.
Η μόνη ιατρική αναφορά για τη χρήση ινδικής κάνναβης γίνεται στη μεγάλη δίτομη φαρμακολογία του καθ. Γ. Λογαρά το 1978. Εκεί αναφέρεται στο κάπνισμα της και τονίζεται ότι προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις επί της ψυχικής σφαίρας.
Όσον αφορά αποτελέσματα από τη χρήση της κάνναβης και των κανναβινοειδών ή τις αντίστοιχες αντιδράσεις επί ψυχοσωματικών διαταραχών γενικότερα και ψυχικής υγείας, πρέπει να συζητηθούν από τους πιο ειδικούς επιστήμονες, επειδή είναι γνωστό ότι αποδεδειγμένα προκαλούν εθισμό και εξάρτηση.
Προφανώς όπως προαναφέρθηκε και μόνο ότι τα κανναβινοειδή κ.α σχετικά παράγωγα στον περί ναρκωτικών νόμο, έχουν καταταγεί στον πίνακα κατηγορίας Β, πιστοποιεί το παραπάνω γεγονός, γι’ αυτό και η χορήγηση ναρκωτικών ουσιών που περιλαμβάνονται στον πίνακα Β χορηγούνται μόνο με ειδική συνταγή ναρκωτικών.
Ως ιατρός, θεωρώ και πιστεύω στις θεραπευτικές δράσεις των εξειδικευμένων και ενδεικνυόμενων για την αντιμετώπιση των κακοήθων νεοπλασμάτων θεραπευτικές αγωγές, γι’ αυτό ουδόλως δέχομαι ότι θεραπείες με «φαρμακευτικά» ή άλλα «συμπληρώματα» όπως η κάνναβη και τα κανναβινοειδή, επιδρούν ή συμβάλλουν κατ’ ελάχιστο στην αντιμετώπιση τους, γι’ αυτό δεν δέχομαι τις αντίστοιχες διαδικτυακές αναφορές ή άλλες.
Δεν θα αναφερθούμε επίσης στην διαφαινομένη πολιτική ή άλλη αντιδικία περί ενδεχόμενης πρόθεσης χορήγησης άδειας για κυκλοφορία νόμιμης και ελεγχόμενης ιδιωτικής παραγωγής και χρήσης κάνναβης.
Μια μελέτη που υποστηρίζει ότι τα κανναβινοειδή (;) αποτελούν μια νέα ελπίδα για τον καρκίνο του μαστού, εστιάζεται και αφορά σε πειραματικά, πρόδρομα αποτελέσματα και όχι σε περιορισμένες ή ευρείες κλινικές εφαρμογές σε γυναίκες με ca μαστού.
Η ινδική κάνναβης, η μάσηση φύλων κόκας και τα οπιοειδή, παλαιότερα αλλά και στις μέρες μας, χρησιμοποιούνται ακατέργαστα για τις δραστικές ουσίες που περιέχουν από ένα ευρύ κοινό και όχι μόνο στις τριτοκοσμικές χώρες, ως παυσίπονα, αντιρρευματικά ή υποστηρικτικά κατά την διάρκεια σωματικής καταπόνησης ή ως επιβοηθητικά, ατόμων τα οποία υποβάλλονται σε κοπιώδεις και εν πολλοίς παράνομες εργασίες.
Ιδιαίτερη μνεία γίνεται για την οπιοφαγία, στην Αγγλία του 19ου αιώνα η οποία είχε συνδυαστεί με τις επικρατούσες αρνητικές κοινωνικές επιπτώσεις της βιομηχανικής επανάστασης.
Συμπερασματικά, η ιατρική χρήση κάνναβης περιορίζεται στις παραπάνω αναφερθείσες ενδείξεις. Το ιατρικό σώμα γνωρίζει τις ενδείξεις και τις φαρμακοτεχνικές μορφές των δραστικών ουσιών της καννάβεως. Αποτελεί δε πεδίο αδειοδότησης του ΕΟΦ και των ενδιαφερομένων φαρμακοβιομηχανιών, πάντοτε όμως μετά από πρόταση των αρμόδιων ιατρικών συμβουλίων (ΚΕΣΥ, ΠΙΣ, κλπ). Γι’ αυτό οι συζητήσεις περί χρήσης και αδειών παραγωγής, μου δημιουργούν απορίες και έντονα ερωτηματικά για την όποια συζήτηση, καθώς επίσης και για την προβολή του θέματος μαζί με την συζήτηση για την νομιμοποίηση της «ούτω καλουμένης ευθανασίας», από το κανάλι της Βουλής στις 5/11/2017.
Ως κλινικός ιατρός, πιστεύω και υποστηρίζω την παροχή κάθε ιατρικής και κοινωνικής βοήθειας στον ασθενή και επαρκή υποστηρικτική φροντίδα η οποία γίνεται πιο απαραίτητη σήμερα με την οικονομική δυσπραγία, τόσο στη χώρα μας, όσο και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη, γι αυτό η διαβλεπόμενη νομιμοποίηση χρήσης κάνναβης και άλλων παρόμοιων παράνομων, μη ιατρικών πράξεων όπως η «ούτως καλούμενη ευθανασία», ενδεχομένως υποστηρίζουν άλλες σκοπιμότητες και με ιδιαίτερα τραγικές εξελίξεις για την κοινωνία.
Από το γεγονός και μόνο ότι οι εκτιμήσεις για την παγκόσμια αγορά ιατρικής κάνναβής αποτιμάται στα 250 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2020, κατά την ιατρική και μόνο άποψη μας, λόγω της ύπαρξης πληθώρας φαρμάκων για την αντιμετώπιση του πόνου, της ναυτίας, της αϋπνίας, της όρεξης, της σπαστικότητας κ.α δεν κρίνεται απαραίτητη η άμεση πρόσβαση των ελλήνων ασθενών στα συγκεκριμένα προϊόντα.
Επιπλέον, παραξενεύομαι για την «πρεμούρα» των συλλόγων ασθενών σύμφωνα με διαδικτυακές πληροφορίες, αν αληθεύει, να ζητήσουν από το Υπουργείο Υγείας την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου και της «αυτοκαλλιέργειας» του «φαρμάκου» γιατί οι ωφελούμενοι ασθενείς από την χρήση της κάνναβης ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο;;;;
Νικόλαος Κορδιολής
Ο Νικόλαος Κορδιολής είναι Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, Νευροχειρουργός, τ. Δ/ντής Νευροχειρουργικής Κλινικής & Ιατρείου Πόνου Αντικαρκινικού Νοσοκομείου «Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ» και τ. Πρόεδρος – Διοικητής Α.Ο.Ν.Α «Ο Άγιος Σάββας»
Πηγή Αρθρου: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΡΚΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου