Ο αυτισμός είναι μια νευροψυχιατρική νόσος που αποτελεί ταμπού ακόμα και σήμερα. Το βασικό χαρακτηριστικό της νόσου είναι η αδυναμία του αυτιστικού ατόμου να σχετιστεί και να επικοινωνήσει με το περιβάλλον και τους ανθρώπους γύρω του, συμπεριλαμβανομένων και των οικείων προσώπων (π.χ. γονείς).
Η νόσος εμφανίζεται σε πολύ νεαρή ηλικία, συνήθως από 3-4 ετών, αλλά μπορεί να γίνει αντιληπτή ακόμα και σε βρεφική ηλικία. Το αυτιστικό παιδί απομονώνεται και ονειροπολεί. Δυσκολεύεται να επικοινωνήσει και να έχει οπτική επαφή με τους γύρω του. Έχει ένα δικό του τρόπο σκέψης και συχνά «χάνεται» μέσα σε αυτές τις σκέψεις του. Περνάει ώρες παίζοντας μόνο του, αποσύρεται και αδιαφορεί απέναντι σε κάθε προσπάθεια επικοινωνίας. Μοιάζει να ζει σε ένα δικό του φανταστικό κόσμο και αρνείται κάθε κοινωνική και συναισθηματική αμοιβαιότητα.
Άλλα χαρακτηριστικά του αυτισμού είναι η τελετουργική συμπεριφορά και οι στερεοτυπίες. Τα άτομα αυτά ασχολούνται επίμονα με ασήμαντα πράγματα (π.χ. ημερομηνίες) και έχουν εμμονές. Εμφανίζουν λικνιστικές κινήσεις (σε καθιστή συνήθως θέση με τον κορμό να κινείται εμπρός-πίσω). Επίσης, τα παιδιά αυτά καθυστερούν να μιλήσουν (μετά τα 3 έτη) αλλά και όταν μιλήσουν, εμφανίζουν ανωμαλίες του λόγου. Δηλαδή, αντιστρέφουν τις αντωνυμίες, σχηματίζουν φράσεις χωρίς νόημα, επαναλαμβάνουν άσχετες λέξεις που απλά ακούνε χωρίς να δείχνουν ότι γνωρίζουν τη σημασία τους και γενικά ο λόγος τους είναι περίεργος και ακατανόητος.
Τα αυτιστικά παιδιά έχουν κατά μεγάλο ποσοστό χαμηλό δείκτη νοημοσύνης ο οποίος κυμαίνεται από μετρίου ως σοβαρού βαθμού. Σε ελάχιστες περιπτώσεις μπορεί να παρατηρηθεί εξειδικευμένου τύπου ευφυΐα (π.χ. σε μαθηματικές πράξεις/υπολογισμούς).
Η αιτιολογία του αυτισμού παραμένει άγνωστη. Έχουν ενοχοποιηθεί γενετικοί/κληρονομικοί και νευροφυσιολογικοί παράγοντες. Η θεωρία περί της ευθύνης των παιδικών εμβολίων για την πρόκληση του αυτισμού είναι ανυπόστατη και ατεκμηρίωτη. Τα εμβόλια πρέπει να γίνονται και ΔΕΝ σχετίζονται με τον αυτισμό!
Θεραπεία εκρίζωσης της νόσου δυστυχώς δεν υπάρχει, όπως και στις περισσότερες ψυχιατρικές νόσους. Η θεραπεία του αυτισμού ουσιαστικά έγγειται στη διαμόρφωση κατάλληλου περιβάλλοντος στο σπίτι, συμμετοχή σε εξειδικευμένα προγράμματα διδασκαλίας συμπεριφοράς και βασικών δεξιοτήτων και φυσικά την αποδοχή του προβλήματος από τον ίδιο τον γονέα και την αμέριστη υπομονή του και αγάπη του.
Τα αυτιστικά άτομα έχουν ίσα δικαιώματα στη ζωή, είναι ικανά άτομα και μπορούν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο. Δεν πρέπει να υιοθετούμε ρατσιστικές συμπεριφορές απέναντί τους ή να τους φοβόμαστε αλλά να τους περιβάλλουμε με αγάπη και υπομονή.
Έφη Τόγια, Ιατρός
Συνεργάτιδα του παραρτήματος Αχαρνών της Ε.Α.Ε
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου